Η αλήθεια είναι πως στην ΠΑΕ ΑΕΛ όχι μόνο εντόπισαν αδυναμίες...
...στις δύο πρώτες αγωνιστικές που προηγήθηκαν, αλλά προσπάθησαν και φιλότιμα να τις καλύψουν. Κάποιες μάλιστα εκ των μεταγραφών της τελευταίας στιγμής, όπως αυτές του Μπέρτου και φυσικά του Κοέφ, έχουν θεωρητικά το υπόβαθρο να αποδειχθούν άκρως επιτυχημένες, ενισχύοντας ουσιαστικά την ομάδα κι όχι για τα μάτια.
Χρήσιμες μπορούν επίσης να αποβούν παρουσίες σαν κι αυτές του έμπειρου πια Τριποτσέρη και βέβαια του Ακόστα, ενώ μόνο ερωτηματικά μπορούν να συνοδέψουν την ανακοίνωση της απόκτησης ενός ταλαντούχου, αλλά εξαιρετικά αμφιλεγόμενου ποδοσφαιριστή όπως ο Μπαργκάν.
Ωστόσο, γεγονός είναι πως στις τάξεις των "βυσσινί", όχι μόνο δεν υπάρχει κανενός είδους πλάνο προκειμένου να εισπράξουν σε πολλαπλά επίπεδα κάποιο αντίκρυσμα απ' τις κινήσεις αυτές (κάτι που θέλει πολλή και μεθοδική δουλειά και ξέρετε πως ξέρω τι σας λέω), αλλά σε πολλές περιπτώσεις φροντίζουν οι ίδιοι να στρέφουν αλλού την προσοχή, καίγοντας επικοινωνιακά κι ό,τι καλό πάει να γίνει.
Ενώ λοιπόν έγινε η προσπάθεια ώστε η ΑΕΛ να έχει λύση για κάθε πιθανό αγωνιστικό πρόβλημα, δεν έγινε καμία προσπάθεια ώστε να αντιληφθεί ο πολύς κόσμος ότι ο Τριποτσέρης για παράδειγμα, δεν αποκτήθηκε ως πρώτη επιλογή, αφού η επιστροφή Ζίζιτς και Μόρα δεν είναι δα και τόσο μακριά κι ούτε ο Θοδωρής είναι ο άπειρος νεαρός του 2009 που απέτυχε να καθιερωθεί στην τότε ΑΕΛ των πολύ υψηλότερων απαιτήσεων. Δεν είναι τυχαίο πως μόνο εδώ έπαιξε μονό αριθμό αγώνων (σε μια σεζόν) στην καριέρα του ο συγκεκριμένος παίκτης!
Ομοίως συνέβη και με τον Μπέρτο, ο οποίος ποτέ δεν υπήρξε "σταρ", ούτε μιλούσε πολύ για να τον θυμούνται κι οι πέτρες, αλλά ακολουθεί μια συνεπή και γεμάτη καριέρα με Ξάνθη και Αστέρα, αγωνιζόμενος όχι μόνο ως στόπερ, αλλά και ως μπακ και ως ο σκληρός των αμυντικών χαφ άμα λάχει και χρειαστεί... Κι είναι και σε καλή σχετικά ηλικία, δηλαδή απλά 30άρης! Μαζί με τον Κοέφ, για την ποιότητα του οποίου δεν συζητάμε με βάση το βιογραφικό του, αποτελούν την καλύτερη δυνατή δικλείδα ασφαλείας στο σχεδόν γεγονός ότι μετά από δύο παιχνίδια θα 'χει φάει άλλες δυο κάρτες ο Φατιόν και θα ψαχνόμαστε στην πιο νευραλγική θέση ενόψει του πέμπτου ματς.
Όσο για τον Ακόστα κι εξαιρώντας απ' τον απολογισμό τον βιρτουόζο μεν, αλλά ασταθή Μπαργκάν, δεν έχω καταλάβει ακόμη για που ακριβώς προορίζεται στα σχήματα του Αντωνίου, αλλά δεν μπορώ να αμφισβητήσω την δεδομένη αξία του!
Συνοψίζοντας, η ΑΕΛ ενισχύθηκε μεν στο φινάλε της παράτασης των μεταγραφών, αλλά δυστυχώς είναι αδύνατο να παραβλέψω δύο προβλήματα που απορρέουν μέσα απ' τις συγκεκριμένες κινήσεις. Το πρώτο είναι ο εφήμερος χαρακτήρας της ομάδας που δημιουργείται με παίκτες κατά κανόνα των 30 και άνω, με κάποιους μάλιστα να φεύγουν αρκετά ψηλότερα απ' τον μέσο όρο και το δεύτερο, το υπεράριθμο και πάλι ρόστερ που μπορεί να κάνει τη διοίκηση να αισθάνεται ασφαλέστερα ίσως, αλλά αποτελεί ταυτόχρονα ωρολογιακό μηχανισμό για τ' αποδυτήρια! Κι ως εκ τούτου, συνιστά τεράστιο πονοκέφαλο για κάθε προπονητή, ο οποίος θα πρέπει να διαχειριστεί περισσότερους δυσαρεστημένους και λιγότερους ευχαριστημένους παίκτες...
Που να μείνει όμως χώρος και χρόνος πρώτα στην ΠΑΕ κι έπειτα φυσικά σ' όλους εμάς (δείτε πόσες ανακοινώσεις και προσωπικές δηλώσεις μη αγωνιστικού περιεχομένου είχαμε μόνο μέσα στον Σεπτέμβρη, σε αντιστάθμισμα με τις ανακοινώσεις 5-6 μεταγραφών) για να τα κουβεντιάσουμε όλα αυτά, όταν την ίδια στιγμή που συντελούνται ετούτες οι αλλαγές, προτιμάμε και αντίστοιχα υποχρεωνόμαστε, ν' ασχολούμαστε με προσωπικές (και δυστυχώς προσβλητικές) απαντήσεις σε δημοσιογράφους, με την πλάτη ευτραφούς συναδέλφου, με την οικονομική αποτίμηση του έμψυχου υλικού από αμφιβόλου πιστότητας ιστοσελίδες και με τις καταγγελίες που ακολούθησαν την αποχώρηση ενός τεχνικού διευθυντή που καλά να 'ναι το παλικάρι, που θα 'λεγε κι ο Άγγελος (σ.σ. ένας είναι ο Άγγελος), αλλά ουδέποτε πιστέψαμε ότι ήταν αυτό που θέλησε να μας παρουσιάσει ο μεγαλομέτοχος της ομάδας όταν τον προσλάμβανε, λέγοντας τότε για εκείνον τα ακριβώς αντίθετα απ' όσα λέει σήμερα!
Και κάπως έτσι, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, η αναζήτηση κι ενίοτε η ανεύρεση μιας λύσης για κάθε πρόβλημα, μοιάζει στη σημερινή ΑΕΛ να ακολουθείτε πιστά από ένα πρόβλημα που αντιστοιχεί τελικά σε κάθε λύση! Αποτέλεσμα; Μηδέν εις το πηλίκον κι ως συνήθως, αδιέξοδο!!!
Υ.Γ. Το μόνο που μένει σταθερό και το επισήμανα απ' την αρχή της χρονιάς, είναι πως μ' αυτά και μ' αυτά τον κόσμο μπορεί να τον ζεστάνει, όσο μπορεί να τον ζεστάνει, μόνο η εικόνα της ίδιας της ομάδας! Ίδωμεν...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου