Νόμισμα με δύο όψεις...

Αυτή τη φορά έχει περιεχόμενο η προσωπική δήλωση Κούγια για την εμπλοκή Βασιλειάδη-ΕΡΤ...

...και την δεδομένη πλέον συμφωνία, προκειμένου να βρουν τηλεοπτική στέγη οι "ορφανές" ΠΑΕ και να ξεκινήσει το πρωτάθλημα με την προϋπόθεση της αναδιάρθρωσης και της μείωσης των επαγγελματικών ομάδων. Κι έχει περιεχόμενο διττό, όπως κάθε κλασσικό νόμισμα με δύο όψεις.

Εν πρώτοις λοιπόν, αν επαληθεύονται τα ποσά που αναφέρει ο Κούγιας, έχει κάθε λόγο ως ΑΕΛ να διαμαρτύρεται και μάλιστα έντονα. Δεν μπορεί δηλαδή ομάδες με δυναμική να βρίσκουν με αίμα στην ελεύθερη αγορά συμβόλαιο του 1 εκατομμυρίου για παράδειγμα, σε συνδρομητικά μάλιστα κανάλια και να 'ρχεται το κράτος στις άλλες, τις κατά τεκμήριο ανήμπορες να κινηθούν στην σημερινή ελεύθερη τηλεοπτική αγορά και να δίνει περισσότερα!

Αντικειμενικά μιλώντας, όλες αυτές οι περιβόητες "άστεγες" ομάδες, θα 'πρεπε να πάρουν απ' την ΕΡΤ ποσό ίσο με το ελάχιστο συμβόλαιο που συμφωνήθηκε απ' τις υπόλοιπες ΠΑΕ στην ελεύθερη αγορά. Αλλιώς τίθεται όντως ζήτημα υγιούς ανταγωνισμού, που στην προκειμένη περίπτωση θίγει όλες τις... "στεγασμένες" ΠΑΕ και όχι μόνο την ΑΕΛ.

Από κει και πέρα όμως, η όποια αρνητική αναφορά στην προοπτική αναδιάρθρωσης και μείωσης των επαγγελματικών ομάδων, για να μην αφανιστούν ιστορικές ΠΑΕ, με βρίσκει κάθετα αντίθετο και το 'χω ξαναπεί πρόσφατα... Ακόμα κι αν μεταξύ εκείνων που θα λάχει να αφανιστούν, θα είναι και η ΑΕΛ! Ακόμη κι αν αναγκαστώ να τρέχω πάλι σε χωριά, να ξανακάνω ρεπορτάζ χαμηλών κατηγοριών, να χάσω σημαντικό μέρος της επαγγελματικής μου αξία... Δυστυχώς, δυστυχέστατα, αλλά δεν έχω μάθει να ορίζω και να εκθέτω την άποψή μου με διαφορετικά μέτρα και σταθμά, κατά πως βολεύει. Ό,τι έλεγα με την ΑΕΛ 5η, κυπελλούχο Ελλάδας και στο Europa League, αυτό λέω και τώρα...

Κι η άποψή μου λέει πως για ν' αποκτήσουν τα επαγγελματικά μας πρωταθλήματα ανταγωνιστικότητα, να φύγουν απ' τη μέση δορυφόροι και σφραγίδες και ν' αποκτήσουμε το κατά δύναμη αξιόπιστο ποδοσφαιρικό προϊόν, πρέπει να τελειώνουμε με όσους δεν μπορούν, όση ιστορία κι αν έχουν πίσω τους!

Στο βαθμό λοιπόν που ο κ.Κούγιας φοβάται προφανώς για την τύχη και της ΑΕΛ, επικαλούμενος αθέμιτο οικονομικό ανταγωνισμό, έχει δίκιο κι είμαι μαζί του και μαζί με τον ιδιοκτήτη κάθε άλλης ομάδας που αισθάνεται και είναι θύμα αυτής της εξέλιξης.

Στο βαθμό όμως που ο φόβος απορρέει κι απ' την αμφιβολία του για το κατά πόσο η δική του ΑΕΛ θα μπορέσει ακόμη και υπό ομαλές οικονομικές προϋποθέσεις, να μείνει και να διεκδικεί σε μια Super League 14ων ή ακόμη και 12 ομάδων, να με συγχωρεί, αλλά θα το πω... Αυτού του είδους ο φόβος σημαίνει ουσιαστικά πως ο κύκλος του στην ομάδα κλείνει και πρέπει ή να βρει συμπαίκτες ή να βρει να πουλήσει πριν είναι αργά, ώστε να δώσει στην ομάδα νέα δυναμική!

Να φύγει δηλαδή με ψηλά το κεφάλι και να μείνει στην ιστορία ως ο άνθρωπος που επανέφερε την ομάδα στο AEL FC ARENA, την οδήγησε πάλι στη μεγάλη κατηγορία, της εξασφάλισε αδειοδότηση, την έφτασε μετά από χρόνια σε ημιτελικό κυπέλλου και πλέον την παραδίδει καθιερωμένη και πάλι στην κατηγορία που της πρέπει, με στόχο να τη δει ακόμα ψηλότερα.

Όπως έκανε κάποτε ο Σωτηρούλης, που αφού έσωσε την ΑΕΛ απ' τα τάρταρα της Δ' Εθνικής και την επανέφερε στη Β' ξυπνώντας την κοιμωμένη επί δεκαετία δυναμική της, είπε δεν μπορώ άλλο και φρόντισε να τη δώσει όχι όπου κι όπου, αλλά εκεί απ' όπου και την καλύτερη πρόταση πήρε και τις εγγυήσεις για την επόμενη μέρα. Γι' αυτό ο κόσμος τον μνημονεύει ακόμη και σήμερα...