Ένας Λαρισαίος ποδηλάτης στο δρόμο με ανθρώπινα γαϊδούρια!!!

Η Λάρισα δεν είναι απρόσωπη. Λάρισα είμαστε όλοι εμείς...

...οι Λαρισαίοι, που με τη δράση και τη συμπεριφορά μας ορίζουμε την καθημερινότητά της και την κάνουμε πότε καλύτερη και πότε χειρότερη.

Στην προκειμένη περίπτωση, δεδομένου ότι την τελευταία πενταετία κάνω συχνή χρήση του ποδηλάτου μου για καλύτερη πρόσβαση στο κέντρο, για οικονομία και καλύτερη φυσική κατάσταση, απαλλαγμένος κι απ' τον πονοκέφαλο της εύρεσης πάρκινγκ, έχω κάνει τις παρατηρήσεις μου κι είμαι σε θέση να τις καταγράψω...

Σ' ότι αφορά λοιπόν στη δημοτική αρχή, το μόνο που θα πω και τα περιλαμβάνει όλα, είναι πως η ανάγκη όλο και μεγαλύτερης ανάπτυξης των ποδηλατοδρόμων είναι σαφής, αφού οι χρήστες του ποδηλάτου αυξάνονται καθημερινά. Καθώς και η συντήρηση όσων ήδη υπάρχουν... Κι αν δεν το λένε οι ποδηλάτες, το ζητούν με τον τρόπο τους. Δεν χρειάζεται να φωνάξεις. Φωνάζει η πληρότητα των θέσεων στάθμευσης ποδηλάτων στο κέντρο και η διαρκής υποχρέωση αύξησής τους. Βήματα γίνονται, αλλά αν πήγαιναν πιο γρήγορα κι αν η δημοτική αστυνόμευση βοηθούσε περισσότερο, δεν θα πείραζε και κανέναν... Τουλάχιστον απ' τους νοήμονες!

Επίσης, με τους οδηγούς Ι.Χ. και τους πεζούς, αναφορικά με τη νοοτροπία τους τουλάχιστον, τα πράγματα είναι μάλλον καλύτερα απ' ότι τα περίμενα, γεγονός που σημαίνει ότι βρισκόμαστε σ' έναν καλό δρόμο. Μου 'χουν δώσει προτεραιότητα σε διασταύρωση, κόβουν κι αποφεύγουν να με προσπεράσουν σε στενό σημείο τους δρόμου κι άλλα τέτοια... Ενδεχόμενη βελτίωση των υποδομών είμαι βέβαιος ότι θα ενισχύσει τον σεβασμό όλων προς την διαδικασία συνύπαρξης με το ποδήλατο στους δρόμους, στις διασταυρώσεις, στους ποδηλατοδρόμους και στις ποδηλατολωρίδες. Εξάλλου, η νοοτροπία για να εμπεδωθεί θέλει χρόνο και παιδεία. Κι επειδή την δεύτερη δεν την έχουμε, έχω κι εγώ τις ανοχές μου.

Εκεί βέβαια που δεν υπάρχει, δεν μπορεί να υπάρξει καμία ανοχή, είναι απέναντι στα ανθρώπινα γαϊδούρια, σαν κι αυτά που όπως γράφουν τον ποδηλάτη, γράφουν όπου δεν πιάνει μελάνι κάθε τι που ορίζει την αρμονική και πολιτισμένη συνύπαρξη με τον συνάνθρωπο, τον συμπολίτη, τον γείτονα και πάει λέγοντας... Ακριβώς σαν τα ανθρώπινα γαϊδούρια που υποκρύπτονται στις δύο φωτογραφίες, που βγήκαν με διαφορά λίγων λεπτών χθες Τετάρτη, το απόγευμα...

Η πρώτη είναι στην οδό Παπαναστασίου, κάπου απέναντι απ' το Ταχυδρομείο, όπου κάποιος φωστήρας επέλεξε να αφήσει το δίκυκλό του καταμεσής της πράσινης ποδηλατολωρίδας, αναγκάζοντας τον ποδηλάτη ή να σταματήσει ή να κατεβεί στο δρόμο με όποιον κίνδυνο ή να μπλεχτεί με τους πεζούς, επίσης με όποιον κίνδυνο, χωρίς λόγο. Ενώ δηλαδή οι πεζοί στην πλειοψηφία τους, αργά αλλά σταθερά έχουν μάθει και μόνο την αφηρημάδα τους έχεις ουσιαστικά να προσέχεις, το μοναδικό ουσιαστικό πρόβλημα σε όλο το μήκος της λωρίδας είναι ή οι πιτσιρικάδες που κλειδώνουν όλοι μαζί τα ποδήλατα φράζοντας τον χώρο για τους υπόλοιπους ποδηλάτες για να πάνε φροντιστήριο (σ.σ. εδώ απαιτώ αντίδραση και δράση πρώτα απ' τους καθηγητές) ή γαϊδούρια σαν κι αυτόν της φωτογραφίας, που 50 μέτρα μπροστά έχει ελεύθερο πάρκινγκ δικύκλων, 50 μέτρα πίσω χώρο γρήγορης στάθμευσης δικύκλων, ακόμη και 1 μέτρο δεξιά άπλετο χώρο (πεζοδρομίου φυσικά και δεν το συνιστώ), εκείνος όχι, εκεί που τον βόλευε, στη μέση της ποδηλατολωρίδας. Το μηχανάκι μ' να 'ναι καλά κι όλοι οι άλλοι... 

Η δεύτερη είναι στο γνωστό επικίνδυνο σημείο που στενεύει παράλογα (αλλά κομμάτια να γίνει) η Ηρώων Πολυτεχνείου, όπου οι υπηρεσίες αποπειράθηκαν ν' αναπληρώσουν την απουσία πεζοδρομίου με τον τεχνικό διαχωρισμό πεζοποδηλατοδρόμου, που είναι αλήθεια πως έδωσε μια κάποια λύση. Χρειάζεται μόνο προσοχή στα κενά που έχουν μείνει προκειμένου να εξυπηρετούνται οι υπάρχουσες ράμπες προς χώρους στάθμευσης κυρίως επιχειρήσεων... Ράμπες για ν' ανέβεις στον χώρο στάθμευσης λέμε ρε ζώον με τη BMW, που έτσι σ' άρεσε κι άφησες τ' αμάξι κατά μήκος, κλείνοντας τη δική μου δίοδο κι αναγκάζοντας εμένα να μπω κόντρα στην κίνηση των αυτοκινήτων... Και το ίδιο μ' εμένα τους πεζούς, το ίδιο βρε γάιδαρε και τις μανάδες ή τους πατεράδες ή τις γιαγιάδες και τους παππούδες με τα παιδάκια στο χέρι και στο καρότσι!

Τι να κάνουμε όμως, πρέπει να συνυπάρξουμε και συνυπάρχουμε και μ' αυτούς, καταγγέλοντάς τους όπως και όταν βρίσκουμε ευκαιρία, μπας και κάποιος συνετιστεί, το σκεφτεί δυο φορές και δεν το επαναλάβει. Και η επικοινωνία με το tsoumbox.blogspot.com θα βρίσκεται εδώ και γι' αυτόν το λόγο, δίνοντας φωνή στη διαμαρτυρία σας και βήμα στην καταγγελία σας, αρχικά κρύβοντας τα χαρακτηριστικά, όπως εν προκειμένω την πινακίδα του αυτοκινήτου, αλλά κάποια στιγμή ίσως χρειαστεί να πούμε τα πράγματα ακόμη και με το ονοματεπώνυμό τους...