Ήταν απ' τους ανθρώπους που πέρασαν απ' τη γη ετούτη σαν...
...αερικά, αλλά που φεύγοντας πρόωρα, αφήνουν πίσω τους ένα τεράστιο αποτύπωμα, πάνω στο οποίο πατούν ολόκληρες γενιές για να βρουν τον κοινωνικό και καλλιτεχνικό βηματισμό τους.
Αν ζούσε, θα συμπλήρωνε σήμερα τα 70 του χρόνια και κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα ποια θα ήταν η εξέλιξη της προσωπικότητας αυτής στην πορεία του χρόνου.
Μπορεί να 'χε απομυθοποιηθεί, όπως πολλοί άλλοι παγκοσμίως, μπορεί όμως και να ήταν μια όαση στη δύσκολη εποχή μας, ένα βάλσαμο στις ψυχές όσων άκουγαν τα λόγια και τα τραγούδια του, όσων έβλεπαν τις ταινίες του κι όσων διάβαζαν τα βιβλία που έχω την αίσθηση πως σίγουρα θα είχε γράψει ωριμάζοντας κι άλλο.
Όσοι ζήσαμε πάντως την εφηβεία στη δεκαετία του '80, προτιμούμε την δεύτερη εκδοχή, έχοντας χτίσει γύρω απ' τον σύντομο βίο και την πολύτιμη πολιτεία του, έναν μύθο. Έναν ολόκληρο θρύλο που το πιθανότερο είναι να μην υπήρχε αν δεν τον έτρωγε το άτιμο το χούι του εκείνον τον Δεκέμβρη του '90!
Σε κάθε περίπτωση, ο Παύλος Σιδηρόπουλος κατάφερνε όσο λίγοι να εμπνέει ευαισθησία και δυναμισμό ταυτόχρονα, μέσα από μια επαναστατικότητα που διεκδικούσε πρώτα αγάπη κι έπειτα οτιδήποτε άλλο...
Προσωπική εμπειρία δεν έχω να μοιραστώ, αφού δεν έτυχε ούτε να τον ακούσω ούτε να τον δω ποτέ ζωντανά. Μακάρι να είχα... Νιώθω απλά σαν να τον είχα γνωρίσει, ακούγοντας κάποτε τη φωνή του σχεδόν καθημερινά στα κασετόφωνα της σχολικής παρέας.
Γι' αυτό δεν γράφω τίποτα άλλο. Κλείνω εδώ, αφήνοντας να μιλήσει για εκείνον κάποιος που τον ήξερε και που μίλησε πέρυσι στο Larissorama, με αφορμή την παρουσία στη Λάρισα της μπάντας του...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου