Η "αποχώρηση" Πηλαδάκη

Μετά τις δύο πρώτες αναγνώσεις της "δήλωσης αποχώρησης" του Κώστα Πηλαδάκη απ' την προεδρία της ΑΕΛ (και βλέπουμε για την ιδιοκτησία, γιατί αυτή η αποχώρηση δεν είναι απόλυτα στο χέρι του), αξίζει τον κόπο να γίνει μια πρώτη προσπάθεια προσέγγισης και εκτίμησης μηνυμάτων και προθέσεων. Πριν απ' αυτό, φρόντισα φυσικά να πάρω κάποιες πληροφορίες κι απόψεις, συνομιλώντας με ανθρώπους του περιβάλλοντός του. Ωστόσο, είναι σαφές πως τις απαντήσεις στα ερωτήματα που προκύπτουν για την επόμενη μέρα της ΑΕΛ, μόνο ο ίδιος μπορεί να τις δώσει...

Το χθες:

-Κατ' αρχήν, η συγκεκριμένη δήλωση είναι σαφές πως αποτελεί κι ενός είδους καταγγελία για όσα τραβάει κι εκείνος και η ΑΕΛ απ' το σύστημα την τελευταία διετία.

-Εξίσου σαφές είναι, πως σε κανένα σημείο της δήλωσης δεν αναγνωρίζονται ευθύνες του ιδίου και της διοίκησής του, για την πτωτική αγωνιστική πορεία της ομάδας την τελευταία τριετία. Ελπίζω αυτό να συνέβη γιατί δεν ήθελε να νοθεύσει τον καταγγελτικό λόγο κι όχι γιατί δεν έχει γίνει κανενός είδους αυτοκριτική. Η προσωπική μου θέση ήταν, είναι και θα είναι, πως απ' τη στιγμή που επέλεξε να πάρει πάνω του την αποκλειστική ευθύνη των επιλογών συγκρότησης και του αγωνιστικού τμήματος, δεν μπόρεσε σε καμία στιγμή να διαχειριστεί σωστά την κάθε μορφής κρίση που προκάλεσε στο περιβάλλον και στο εσωτερικό της ΑΕΛ, η όποια αποτυχία ή το όποιο ανελέητο κυνηγητό. Έκανε δηλαδή τόσο τον εαυτό του, όσο και την ίδια την ομάδα, εύκολο θύμα. Από κει και πέρα, αν κατάλαβε σε ποια ακριβώς ομάδα βρισκόταν ολόκληρη 8ετία, θα πρέπει να γνωρίζει κι ότι η ΑΕΛ βρισκόταν ανέκαθεν στο μάτι του συστήματος. Απλά η προσωπική του στάση επιβάρυνε την κατάσταση κι αν την διαχειρίζονταν σωστά στο εσωτερικό της ομάδας, αυτό θα ήταν και το μεγάλο όπλο συσπείρωσης των οπαδών γύρω του. Άργησε όμως πολύ να καταλάβει - μεταξύ άλλων - ότι ο Πιλάβιος ήταν "πρώην φίλος" του απ' τη μέρα που εκλέχτηκε...

-Οπωσδήποτε και του αναλογεί μερίδιο των προγενέστερων επιτυχιών, οι οποίες επήλθαν όμως και μέσα από συγκεκριμένη στελέχωση στα αρμόδια πόστα του αγωνιστικού τμήματος. Όταν αυτή άλλαξε, έστω και όχι υπ' ευθύνη του, η ΑΕΛ μέτρησε τέσσερις περιόδους εκ των οποίων μόνο η μια, η πρώτη, κρίνεται επιτυχημένη. Στις υπόλοιπες η πορεία υπήρξε ραγδαία καθοδική κι είναι λογικό το μεγάλο μέρος της ευθύνης να πέφτει πάνω του, αφού κατ' επιλογή του δεν υπήρχαν πλέον κυματοθραύστες.

-Εν τέλει, αν μεταξύ των υβριστών του θεωρεί κι εκείνους που άσκησαν, ασκούν και θα ασκούν κριτική επί συγκεκριμένων πράξεων κι επιλογών (κι όχι επί προθέσεων), θα πω ότι εξ' ορισμού, οι όποιες επιτυχίες της διαδρομής σκιάζονται απόλυτα απ' το γεγονός ότι η ΠΑΕ βρίσκεται σήμερα σε χειρότερη μοίρα από εκείνη στην οποία βρισκόταν όταν την ανέλαβε!

Το αύριο:

-Η μη πώληση, αλλά "παραχώρηση" των μετοχών, σημαίνει αλλαγή ιδιοκτησιακού καθεστώτος ή απλά την παραχώρηση του μάνατζμεντ; Εδώ απαιτείται περαιτέρω διευρεύνηση προθέσεων και μάλιστα με ακρίβεια. Στην δεύτερη περίπτωση είναι σαφές πως ο Πηλαδάκης αναλαμβάνει τα χρέη που δημιουργήθηκαν κατά τη χρήση του, δεσμεύεται για την αποπληρωμή τους και ένα νέο καθεστώς τρέχει την ομάδα για χρονικό διάστημα που θα προβλέπεται από συγκεκριμένη σύμβαση με τον ιδιοκτήτη. Στην πρώτη όμως, μένει ανοιχτό το ποιός αναλαμβάνει τα χρέη. Δηλαδή, αν κάποιος αγοράσει την ομάδα χωρίς κόστος μετοχών, θα ληφθεί υπόψη ως κόστος αγοράς το χρέος, ένα μέρος του χρέους ή και πάλι θα το πάρει όλο πάνω του ο Πηλαδάκης;

-Τα παραπάνω θεμελιώδη ερωτήματα ή θα τα απαντήσει ο ίδιος σε νέα του τοποθέτηση ή θα αποτελέσουν αντικείμενο συζήτησης μόνο με όποιον ενδιαφερθεί, προβεί σε σχετικούς ελέγχους και μπει σε διαδικασία ανάληψης ευθυνών. Θα προτιμούσα βέβαια τον δημόσιο διάλογο και τις δημόσιες δεσμεύσεις... Πάντως, οι πληροφορίες μας λένε πως η στάση του Πηλαδάκη στο συγκεκριμένο ζητούμενο θα εξαρτηθεί απ' την ποιότητα και το βεληνεκές του ενδιαφερόμενου ή της όποιας εκδήλωσης ενδιαφέροντος προκύψει, αν προκύψει. Ομοίως λέγεται ότι στην έσχατη των περιπτώσεων θα αναλάβει εξ' ολοκλήρου το χρέος για να απεμπλακεί πλήρως.

-Ένα ακόμη ερώτημα που τίθεται, είναι το τι μέλλει γενέσθαι με το 37% της ΠΑΕ που διαθέτει η Γήπεδο Λάρισας Α.Ε. και το οποίο, σύμφωνα με νομικούς κύκλους, μπορεί να μπλοκάρει ενδεχόμενες επιλογές της νέας διοίκησης πλειοψηφίας.     

Το σήμερα:

-Δεν ξέρω κατά πόσο είναι εφικτό να μην επηρεαστεί το αγωνιστικό τμήμα απ' τη συγκεκριμένη δήλωση. Πιστεύω απλά πως με τη βοήθεια του κόσμου θα παλέψει αξιοπρεπώς ως το τέλος. Εξάλλου, απ' τη μια αναρωτιέμαι γιατί δεν περίμενε ο Πηλαδάκης τη λήξη του πρωταθλήματος κι απ' την άλλη βλέπω πως μπορεί να κερδιθεί χρόνος ενόψει της νέας σεζόν...

-Εκείνο που απαιτείται να συνειδητοποιήσουμε ως κόσμος είναι πως πρέπει: α) Να απαιτήσουμε καθαρότητα στις εξηγήσεις που θα δοθούν για οτιδήποτε αφορά στο καθεστώς της επόμενης μέρας, δηλαδή να 'ναι ειλικρινείς και συγκεκριμένες οι απαντήσεις σε όλα τα παραπάνω ερωτήματα, β) Να αναζητήσουμε στο μέσο και διοικητικής πλέον κρίσης, όλα εκείνα τα σημεία, λίγα ή πολλά, στα οποία συμφωνούμε και να τα αναδείξουμε και γ) Να ακούσουμε κάθε πρόταση πριν την απορρίψουμε ή όχι στις συνειδήσεις μας, γιατί με αυτή την οικονομική κρίση σε εξέλιξη, η ιδανική λύση αποκλείεται να συνάδει με ό,τι μπορεί να φανταζόμασταν πέντε χρόνια πριν, υπό ανάλογες συνθήκες. 

Υ.Γ. Στο μεταξύ, απάντηση ακόμη δεν έχω πάρει... Τι μέλλει γενέσθαι αν ως τον Ιούνιο δεν έρθει ο ΦΠΑ; Και πολύ περισσότερο, αν δεν έχει βρεθεί ούτε σοβαρή ΄και καθαρή διάδοχη κατάσταση είτε στην ιδιοκτησία, είτε στη διοίκηση της ομάδας;