Η τελευταία των… παλαβών! (πρόλογος)

Δεν χρειάστηκε καν να βγει η Κυριακή, για να αντιληφθείτε τελικά τι εννοούσα γράφοντας από προχθές ότι οι «βυσσινί» θα ‘ναι «από Δευτέρα…λιγότεροι»! Η παραίτηση της Δήμητρας Βασιλάκου τόσο απ’ το πόστο της σε δημόσιες σχέσεις και marketing, όσο κι απ’ το Δ.Σ. της ΠΑΕ, συνιστά κάτι πολύ περισσότερο απ’ ό,τι μπορεί επιδερμικά να αντιλαμβάνεται ο καθένας διαβάζοντας την είδηση. Πρόκειται για τον οριστικό αποχαιρετισμό μιας ολόκληρης εποχής της ΑΕΛ, η οποία ξεκίνησε πριν 10 ολόκληρα χρόνια σ’ ένα μπουζουκομάγαζο... Ταυτόχρονα όμως, πρόκειται και για την πιο επιβλητική μαρτυρία της αποκόλλησης της ομάδας απ’ τις ρίζες που έσπειρε στο λαρισινό χώμα εκείνος ο θεοπάλαβος ο Σωτηρούλης, με μια εξίσου παλαβή παρέα ανθρώπων που αγαπούσε και κυρίως, εμπιστεύονταν!

Για όλα αυτά σαφώς και θα γράψω και θα μιλήσω ραδιοφωνικά τις επόμενες μέρες, αφού προηγουμένως όμως έχω πλήρη εικόνα και των αντιδράσεων που θα φέρει η συγκεκριμένη εξέλιξη, την οποία είμαι βέβαιος πως κάποιοι θα σπεύσουν να υποτιμήσουν. Έτσι συμβαίνει συνήθως κι έτσι συμβαίνει κατά κόρον τον τελευταίο καιρό στην ΠΑΕ, η οποία έχει επιδοθεί σε μια πρωτοφανή και απόλυτα αναποτελεσματική προσπάθεια διαστρέβλωσης της πραγματικότητας. Λόγω, όμως, της προσωπικής μου εμπειρίας στην οργάνωση και λειτουργία της ομάδας, αλλά και γνώσης της υπευθυνότητας και του καημού του καθενός εκεί μέσα για την ΑΕΛ, ουδείς μπορεί να ισχυριστεί απέναντί μου ότι η παραίτηση της κ. Βασιλάκου δεν αποτελεί διπλό και τρίδιπλο πλήγμα σε όλα τα επίπεδα.

Δόξα τω Θεώ, έχω ακόμη σώας τας φρένας για να αντιλαμβάνομαι τι εννοεί η… ποιήτρια όταν γράφει, υπό τις παρούσες συνθήκες, πως «αισθάνομαι ότι δεν μπορώ να προσφέρω πλέον όσα θα ήθελα»! Εν τάχει, ως γεγονός σημαίνει συμβολικά ότι η ονειροπόλα γενιά του «ξαναρχόμαστε» αποτελεί πλέον οριστικά παρελθόν απ’ την ΠΑΕ και ως πνεύμα, ότι μ’ αυτό το καθεστώς που επικρατεί αυτή τη στιγμή και τα μυαλά που κουβαλάει, όπου ήταν να πάμε προς τα πάνω… πήγαμε!!!

Επαναλαμβάνω πως αυτός είναι μόνο ο πρόλογος. Θα ακολουθήσει και κυρίως θέμα… Ως τότε, ως οπαδός, ως πρώην συνεργάτης, ως δημοσιογράφος, αλλά και ως φίλος, επιτρέψτε μου να απευθύνω στην κ. Βασιλάκου (στο όνομα των διαφωνιών και των δημιουργικών καβγάδων μας και στη μνήμη του σπασμένου παρμπρίζ της Χαλκίδας) ένα ευχαριστώ και στην Δήμητρα την ευχή μου να καταφέρνει μ’ ότι καταπιάνεται, όσα κατάφερε με την ΑΕΛ... 

Υ.Γ. Και σχετικά με το δημοσίευμα περί αλλαγής προεδρίας... Ακριβώς, για "αλλαγή προεδρίας" μιλάει, όχι ιδιοκτησίας. Το γράφω γιατί διακρίνω σε πολλούς έναν εμφανέστατο ενθουσιασμό. Όχι ότι δεν μπορεί να είναι κι αυτή μια κάποια λύση. Απλά, να μάθουμε πρώτα πράγματα και κυρίως, πρόσωπα και χαιρόμαστε αργότερα!